Geachte (lezer van de) redactie,
Aan de engel op mijn linkerschouder en ook aan mijzelf ben ik verplicht om ons verhaal wijd te verspreiden. Sinds gisteren zie ik dat het boek ook via internetwinkels te bestellen is, bvb op www.bruna.nl, en dus tijd voor een persbericht. Het boek heet “Geen tijd te verliezen” en ik schreef het onder mijn Griekse naam Mapkos.
Tijdens haar behandeling tegen een gehoorbuiskanker, waarbij haar stem voor een periode van 3 maanden geheel wegvalt, relativeert Yvonne haar leven. Zij komt tot de conclusie dat 3 mensen voor haar belangrijk zijn : Haar moeder, haar dochter en ik, haar eerste echte vriendje. Zij komt, na 30 jaar, weer met mij in contact. Wij willen elkaar niet meer verliezen en vriendschap prevaleert boven het consumeren van wat destijds niet geconsumeerd werd. Als haar stem zwak wordt dan vertel ik haar verhalen over mijn retraiteplek in Sfakia, Zuid-Kreta. Het onvermijdelijke gebeurt, we worden weer een “echt” stel, gaan samenwonen en trouwen. Tijdens haar derde bezoek aan Sfakia sterft Yvonne, intussen volledig hersteld van haar kanker, in mijn armen aan meningitis. Tijdens haar laatste uren weet ze dat ik zal doen wat we elkaar beloofden: “Doorgaan met het geven van ons beider liefde aan de mensen om ons heen”. Mijn eerste grote actie was het opzetten van een website voor minima in 2007 (www.dmmgm.nl) en de tweede het schrijven van ons boek.
Het is geen zwaar verhaal. Het heeft een lach, een traan en een levensbenadering. Het stond bijna een jaar in de top-8 van de schrijversmarkt.nl, waar ongeveer 1.300 mensen het gratis lazen en konden supporten. Ongeveer 15 van hen namen de moeite om mijn werkelijke naam te vinden (website, gegoogelde krantenartikelen en vervolgens FaceBook) en gaven hartverwarmende reacties.
Schrijversmarkt ging ter ziele en ik dacht dat wij ons doel al hadden bereikt. Begin 2012, ahv een lokaal artikel, toch nog een nieuwe uitgever aangeschreven…
Ik hoop dat u mij wilt en kunt helpen bij de promotie van ons verhaal. Dank voor de, tot nu toe, genomen moeite.
Met vriendelijke groet,
Marc Albers, aka Mapkos